Język Koreański

Język koreański był jednym z kluczowych czynników dzięki którym ukształtowała się ich tak silna tożsamość narodowa. Podstawę języka urzędowego stanowi dialekt mieszkańców Seulu i centralnych rejonów kraju. Poza nim istnieje wiele odrębnych dialektów, jednak podobieństwo między nimi jest tak duże, że ludzie nie mają problemów ze wzajemnym zrozumieniem.

W Korei Południowej, Korea Południowa jest nazywana "Hanguk" (w hangul: 한국). Język koreański jest zwany "Hangugmal" (한국말), lub bardziej formalnie "Hangug-ǒ" (한국어). Czasami, potocznie mówi się na niego "Urimal" (우리말; "nasz język"). Standardowy język nauczany w szkołach nosi nazwę "Gug-ǒ" (국어; "język narodowy").

W XV wieku, na polecenie króla Saejonga, grupa uczonych stworzyła koreańskie pismo nazwane hangulem. Alfabet koreański jest uważany za jeden z najbardziej naukowych systemów pisma na świecie. Składa się on z 10 samogłosek i 14 spółgłosek, które w połączeniu tworzą różne sylaby. System ten jest prosty i łatwy do opanowania. Niektórzy twierdzą, iż właśnie te cechy sprawiły, że w Korei jest tak niski poziom analfabetyzmu.